Het duurt langer en langer voor er weer een berichtje op de blog verschijnt en dit is een goed teken :-)
Milan doet het goed. Twee weken geleden cardiocontrole gehad en de prof schrok zelf van hoe goed hij eruit zag. Saturatie tussen 95-98 en meer kan je je niet wensen als mama op die moment. Milan zelf was supertrots en vertelde de ganse tijd tegen prof. Eyskens. Alleen 1 feit waar ik niet op had gerekend: hij zal zo moe blijven en dit kan nog erger worden naargelang hij ouder wordt. Ik ben altijd van de veronderstelling uitgegaan dat we de conditie van Milan moesten opbouwen, wat voor een stuk ook zo is, en dat het dan wel beter zou gaan met de vermoeidheid, maar dat is dus niet zo. Ondertussen heb ik me daar al bij neergelegd, ik mag al zo blij zijn met hoe hij het nu doet! Op school gaat het super, testjes afgelegd en het 1ste leerjaar ligt te wachten na de grote vakantie. Hij blijft tussendoor wel regelmatig dagje of halve dag thuis om uit te rusten, te bekomen,... Hij is nog steeds de grootste liefste knuffelbeer die stilletjes aan groot wordt :-)
