Na wat er de laatste maanden allemaal is gebeurd, eindelijk tijd om nog eens iets te komen posten. Milan doet het zo goed dat het soms allemaal zo ver weg lijkt. Maar nog enkele weken en het sluiten van de fenestratie komt eraan... Raar om te denken dat het dan nog beter kan gaan en ergens toch ook weer die angst ... Hoe gaat hij reageren? Milan is er nu immers volledig van overtuigd dat zijn hartje helemaal genezen is en vind het zo moeilijk om er terug over te beginnen.
's Nachts wordt hij nog wel eens wakker in paniek en heeft het dan nog steeds over het feit dat hij niet wilt worden vastgebonden of vastgehouden en dan komt het allemaal weer even terug. Maar als ik hem dan buiten zie ravotten, is dat ook weer snel vergeten.
Ik weet dat het niet bij iedereen zo gaat als bij mijne kleine kapoen en dan is er toch nog altijd de vraag WAT ALS... De vooruitzichten lijken goed, al kunnen ze nog niets zeggen over binnen twintig jaar, maar als hij dan mee staat te dansen tijdens de danskampen en te voetballen op het gras, dan denk ik dat dit allemaal wel in orde gaat komen.
Momenteel maakt hij zich klaar voor de verhuis en hij kijkt al uit naar terug een eigen kamertje, een nieuw bed,...
Het jaar 2011 gaat steeds in het teken staan van EEN POSITIEF NIEUW BEGIN voor Milan en voor mij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten